Düşman işgâli altında bulunan Maraş'ta, Türk nâmusunu koruyan ve ilk kurşunu atan kahraman.


1871 yılında Maraş'ın Fevzi Paşa Mahallesi'nde dünyâya geldi. Babası Kireççi Ömer, annesi Emine Hanımdır. Asıl adı İmam'dır. Maraş'ta Hacı İmam lakâbıyla tanınırdı. Adının yanında mesleği de imamlıktı. Beş vakit namaz hâricindeki vakitlerini süt sattığı dükkânında geçiren Sütçü İmam; İslâmiyet, maişet için çalışmayı da bir nevi ibâdet kabul eder ve " boş duranları sevmez" sözlerini yerine getirmeye çalışırdı. Osmanlılar zamânında, her mesleğin bir üniforması olduğu için, üniforma mâhiyetindeki imâmet sarığı devamlı başında dururdu.

Akşam vakti, Uzunoluk hamamından çıkan 3 kadın ve bohçalarını taşıyan bir erkek çocuğunu gören Fransız-Ermeni devriyesinden bir asker; “Burası artık Türk memleketi değildir. Fransız müstemlekesinde peçe ile gezilmez!” diyerek kadınların peçesini zorla açmak istedi. Kadınlar ise bağırıp, feryat ederek yakındaki Kel Hacı'nın kahvesinden yardım istediler. Olay yerine ilk müdahale eden Çakmakçı Sait; “Gâvur oğulları! Dokunmayın bacılarıma!” diyerek Fransız Ermeni Lejyonerlerinin üzerine yürüdü. Üzerinde silah olmayan Çakmakçı Sait, açılan ateş sonucu ağır yaralanmıştır. Bu sırada adı Sütçü İmam, yanında bulunan silahı ile ateş açmış ve bir Fransız-Ermeni Lejyoner askerini öldürmüş, bir diğerini de yaralamıştır. Böylece, Maraş'ın kurtuluş destanı başlamış, Sütçü İmam'ın attığı kurşunlar, bir kurtuluş destanının öncüsü olmuştur.[/i][/color] Olaydan sonra, Ahırdağı'na çıkan Sütçü İmam, Fransızların 12 Şubat 1920 sabahı Maraş'ı terk etmesiyle şehre döndü.

Günümüzde, Maraş'ın Uzunduk Çarşısında bir âbide üzerinde şu yazılar vardır:
31 Ekim 1919'da Sütçü İmam, Türk nâmusunu burada silâhıyla korudu.

Maraş Harbinden gâzî olarak çıkan Sütçü İmam'a, Maraş Belediyesince kaledeki topun idâresi verilmişti. Sütçü İmam, 1922 Kasımında bu vazîfeyi yaparken barutun ateş almasıyla yandı. Derhal tedâvi altına alındıysa da iki gün sonra 25 Kasım 1922'de vefât etti.